• Haar werk
• Haar vorm en essentie

Haar vorm en essentie

Als beeldhouwster ben ik altijd bezig mijn essentie vorm te geven.
Dat is ooit begonnen met het besef, dat ik me een leeg zwart gat met een omhulsel voelde.
Essentie? Vorm? Wat is mijn essentie en hoe ziet mijn vorm er uit?
Eigenlijk ben ik een ontdekkingsreiziger. Mijn reis gaat over de vraag: wie ben ik? En hoe ben ik in contact met de wereld?
Ik vind het belangrijk te weten wie ik ben. Niet klakkeloos wat adem halen, maar beseffen wat ik hier doe op deze wereld en waartoe, met welk doel. Daarin is mijn vorm veranderlijk maar mijn essentie blijft.
Een ander belangrijk contact, waarin ik mijn essentie kan ontdekken en uitdrukken, zijn de menselijke relaties, die voor mij een spiegel zijn. Met al mijn onhandigheden.

In de klei ontdek ik, hoe ik in contact kom met mijn essentie, mijn diepe innerlijke waarheid. Bij mij past het beter om te boetseren, van niets iets te maken, dan te hakken in steen en dus gebonden te zijn aan een vorm die al aanwezig is. Die beperking verstikt me. Ik wil vrijheid! Met boetseren kan ik alle kanten uit die ik wil, binnen mijn mogelijkheden.

Als ik met mijn essentie in contact ben, is de bezieling aanwezig. Dat merk ik aan mezelf doordat ik dan vaak kippenvel krijg en er op een dieper niveau blij van word. Het is mijn graadmeter of een beeld goed is.
Ook als ik in opdracht werk ben ik steeds bezig met wat de opdrachtgever in essentie bedoelt, stem me daar op af en geef daar vorm aan. Het is elke keer een uitdaging, want twee essenties raken elkaar, een soort "gemeenschap hebben". Een boeiend en vreugdevol proces.

Ik had "mijn stijl" niet kunnen bedenken. Dat overkwam me en dat groeit. Mijn uitdaging is om in de grootst mogelijke eenvoud de kern van een beweging weer te geven. Waar alle details weggelaten kunnen worden en waar de essentie nog aanwezig is.
Altijd zit er een kant aan mijn beeld waar ik niet tevreden over ben. Ik streef natuurlijk naar perfectie. Het "niet-perfect-zijn" accepteren valt me niet mee. En juist in de vorm wordt dat zo zichtbaar. Ik kan me nergens meer verschuilen.

Nog steeds ben ik erg verbaasd waar ik het vandaan haal. Waar zit die bron? Ik kan er uit putten en soms ook niet. Dan voelt het alsof er alleen maar leegte is. Het lijkt of mijn essentie dan ook weg is. Het heeft lang geduurd voor ik in de gaten kreeg dat die leegte bij mijn essentie hoort. Dat de vorm even niet aanwezig is.
En hoe ik ook leef met vorm en essentie, het is en blijft een mysterie.